ازدواج مأمنی برای آرامش و تشکیل خانواده است. بیماری در ازدواج می‌تواند پیامدهای زیادی بر سلامت ازدواج و سلامت روانی طرفین داشته باشد. اما وقتی پای ازدواج با فرد بیمار وسط می‌آید، دوراهی سختی نمایان می‌شود؛ ازدواج با فرد بیمار کار اشتباهی است؟ کدام بیماری‌ها حق ازدواج را سلب می‌کنند؟ چطور از بیماری فرد مقابل اطلاعات کسب کنیم؟ با ما همراه باشید.
ازدواج و بیماری
اگر در اطرافیان خود زوجی دیده باشید که یکی از آنها به شدت بیمار است، احتمالا شنیده‌اید که بیماری نه‌تنها بر رابطه آنها تاثیر بدی نداشته، بلکه حتی آنها را به هم نزدیک‌تر کرده است. بیمار شدن فرد نزدیک و عزیزی مثل همسر، فرد را بامحبت‌تر و دلسوز می‌کند و مراقبت از بیمار تبدیل به مسئولیت همسر می‌شود. به شکلی انگار آن‌طور که مارتین سلیگمن می‌گوید: مواجهه با مرگ، زندگی را عزیزتر می‌کند.
اما وقتی قبل از ازدواج از بیماری اطلاع داشتیم آیا انتخاب ما همچنان ازدواج بود؟
ازدواج با فرد بیمار
اطلاع دادن به طرف مقابل قبل از ازدواج درباره بیماری نه‌تنها وظیفه اخلاقی، بلکه وظیفه قانونی زوجین است. طبق قانون، اگر فرد از بیماری خود اطلاع داشته باشد و بدون اعلام به طرف مقابل ازدواج کند، ازدواج آنها باطل است. البته این موضوع فقط در مورد بیماری‌های صعب العلاج یا روحی روانی صادق است. بر هیچکس پوشیده نیست که اطلاع دادن از بیماری‌ها، وظیفه طرفین است. اما کدام بیماری‌ها مانع ازدواج سالم می‌شوند و کدام‌یک تاثیری بر زندگی زناشویی ندارند؟ بهترین زمان اطلاع دادن درباره بیماری چه زمانی است؟
زمان صحیح بیان بیماری قبل از ازدواج
تصور کنید برای خواستگاری به خانواده فرد موردعلاقه خود مراجعه کردید و به محض اعلام قصد خود، می‌شنوید: میدونی که بچه من مریضه؟ یا بالعکس، فرض کنید داماد به محض وارد شدن با گل و شیرینی و قبل از سلام و علیک، با صدای بلندی اعلام کند که بیمار است!
مشخصا اولین برخورد زمان مناسبی برای بیان وجود بیماری نیست. از طرف دیگر، اعلام وجود بیماری بعد از چندین و چند جلسه آشنایی و ایجاد دلبستگی، دلسوزی و دلرحمی افراد را درگیر می‌کند و ممکن است تصمیم‌گیری آنها منطقی نباشد.
بهترین زمان برای اعلام وجود یک بیماری سخت، بعد از آشنایی اولیه و قبل از صحبت درباره آینده مشترک است. بعد از آشنایی اولیه و صحبت درباره ارزش‌ها و ویژگی‌های شخصیتی یعنی جلسه دوم، سوم یا چهارم و قبل از صحبت درباره آینده مشترکی که دو طرف می‌توانند در کنار یکدیگر داشته باشند، زمانی منطقی و صحیح برای صحبت کردن درباره بیماری‌های جسمی و روحی روانی است. در مقاله‌ی «گفتن بیماری به خواستگار» بیشتر به این موضوع پرداخته‌ایم.
ازدواج با فرد بیمار روحی روانی
بیماری‌های روحی روانی برخلاف بیماری‌های پزشکی یا اعتیاد، علائم فیزیکی مشخص که در یک یا چند جلسه آشنایی قابل رویت باشند ندارند. از طرف دیگر، صداقت در بیان و اطلاع‌رسانی درباره آنها اهمیت بسیار زیادی دارد. بسیاری از بیماری‌های روحی روانی مخصوصا دسته اختلالات خلقی می‌توانند منجر به تصمیم‌گیری‌های لحظه‌ای و پشیمان کننده شوند.
برخی از این بیماری‌ها، مثل شیزوفرنی یا دیمنس تحت نظارت قانونی که ذکر شد قرار می‌گیرند و ازدواج با این اختلالات، پیوند ازدواج را مغایر با قانون می‌کند.
در صورتی که فرد مقابل شما در جلسات آشنایی به وجود یک بیماری روحی روانی اشاره کرد، اولین سوال شما باید درباره پیگیری درمان باشد. آیا فرد روند درمان را انجام می‌دهد؟ بعد از آن می‌توانید از وی بخواهید تا به‌صورت خصوصی (بدون در جریان گذاشتن خانواده‌ها) با متخصص وی صحبت کنید و در صورت رضایت طرفین موضوع را به خانواده‌ها نیز اطلاع دهید.
بیشتر بخوانید:
ازدواج با بیمار اختلالات خلقی
اختلالات خلقی مثل دوقطبی که منجر به تصمیم‌گیری‌های غیرعقلانی یا لحظه‌ای می‌شوند، کمتر ممکن است فرد را به سمت ازدواج سنتی سوق دهند! با این وجود احتمال این مسئله وجود دارد. افراد با بیماری دوقطبی که تحت درمان بوده و مراحل نهایی درمان خود را طی می‌کنند، با تشخیص روانپزشک یا روانشناس توانایی تصمیم‌گیری صحیح را دارند و مشکلی از این جهت برای ازدواج آنها نیست. با این وجود ضرری ندارد تا پروسه آشنایی به میزانی طولانی شود که در معرض هر دو جنبه بیماری وی قرار بگیرید.
ازدواج با فرد بیمار صعب العلاج
بیماری‌های صعب العلاج مثل انواع سرطان، به احتمال کمتری شما را در معرض تصمیم‌گیری دشوار ازدواج با فرد بیمار قرار می‌دهند. این بیماری‌ها معمولا کودکان و سالمندان را بیشتر از بزرگسالان تحت‌تاثیر قرار می‌دهند؛ با این وجود اگر در این شرایط قرار گرفتید، قبل از هرگونه سوال از طرف مقابل، از وی بخواهید تا مشترکاً با پزشک معالج وی صحبت کنید.
بیشتر بخوانید:
ازدواج با فرد بیمار ایدز
ایدز بیماری دیگری است که افراد را پریشان و سردرگم می‌کند. ازدواج با فرد بیمار ایدز برای بسیاری از افراد موضوع عجیب و غیرقابل درکی است. نکته مهم درباره ازدواج با فرد بیمار ایدز، امکان وجود رابطه جنسی بدون انتقال بیماری و حتی امکان بارداری بدون انتقال بیماری به نوزاد است. برای اطلاعات بیشتر و دقیق‌تر برای ازدواج با فرد بیمار مبتلا به ایدز بهتر است با یک پزشک متخصص مشورت کنید.
ازدواج با بیمار صرع
صرع و حمله‌های وحشتناک آن می‌تواند افراد زیادی را از ازدواج فراری دهد. حمله‌های صرع و تشنج‌های همراه آن با فراموشی‌های کوتاه مدت قطعا چیزی نیست که فردی آرزوی وجود آن را در نیمه گمشده خود داشته باشد!
نکته‌ای که بسیاری از افراد بدون آشنایی مستقیم با صرع نمی‌دانند، امکان کنترل آن و از بین بردن تشنج و کاهش حملات صرح است. حتی در صورت عدم کاهش تعداد و شدت حملات، صرع تاثیر منفی بر توانایی‌های روانشناختی فرد بیمار ندارد و فرد نیازی به ایزوله شدن یا دوری از رابطه ندارد!
ازدواج با بیماری و رابطه جنسی
فارغ از ارزش‌های روانشناختی و مسائل قانونی و تمامی نکات مرتبط و غیرمرتبط درباره ازدواج با فرد بیمار، توجه به پروسه دارودرمانی فرد بیمار و عوارض آن نیز اهمیت بسیار زیادی دارد. فارغ از تاثیراتی که بیماری می‌تواند بر توانایی فرد در زمینه جنسی داشته باشد، داروهای بیماری های صعب العلاج، برخی بیماری‌های روحی روانی و شرایط خاص رابطه جنسی با فرد مبتلا به ایدز، تاثیر زیادی بر توانایی جنسی و کیفیت رابطه جنسی دارند.
از فکر کردن و سوال کردن درباره مسائل جنسی مرتبط با ازدواج با فرد بیمار خجالت نکشید؛ رابطه جنسی بخش مهمی از هر ازدواج است.
کلام آخر
ازدواج با فرد بیمار می‌تواند دوراهی دشواری باشد که هر کسی را در تصمیم برای ازدواج مردد کند. صداقت در بیان بیماری اهمیت بسیار زیادی دارد اما زمان مناسب مطرح کردن این مسئله مهم‌تر است. برای تصمیم‌گیری صحیح و فارغ از احساسات و عواطف بهتر است با پزشک متخصص طرف مقابل درباره ماهیت، شدت و تاثیرات بیماری صحبت کنید.
منابع:
