شکل مزمن افسردگی به اشکال مختلف تاثیرات زیادی بر زندگی افراد درگیر و خانوادهشان میگذارد. یکی از اختلالات مزمن مرتبط با افسردگی، دیستایمی یا افسرده خویی است. در این مقاله اختلال افسردگی مداوم و تمامی نشانههای آن را بررسی خواهیم کرد.
اختلال افسردگی مداوم چیست؟
اختلال افسردگی مداوم، افسرده خویی یا دیستایمی، شکل تحکیم شدهای از افسردگی اساسی مزمن است. مانند اختلال افسردگی اساسی مزمن، حداقل مدت زمان موردنیاز برای تشخیصگذاری دو سال است. تفاوت اصلی آن شروع زودهنگام و پنهان بودن آن است به طوری که بیماران مبتلا به آن اعلام میکنند که همیشه و از کودکی به این شکل بودهاند. اختلال افسردگی مداوم اختلال پایداری به شمار میآید؛ به این معنا که درمان آن معمولا طولانی مدت است. در کودکان یا نوجوان یک سال همراه با پرخاشگری میتواند تشخیصگذاری را تایید کند. در ادامه دلایل و نشانههای این اختلال را بررسی خواهیم کرد.
دلایل ایجاد افسردگی مداوم
همانطور که گفته شد اختلال افسردگی مداوم شروع زودهنگام و پنهان دارد و معمولا قبل از 21 سالگی به آن مبتلا میشوند. این اختلال میتواند همراه با گستره بزرگی از اختلالات مثل اختلالات شخصیت، اختلالات اضطرابی یا اختلالات روان پریشی همزمان باشد.
افسرده خویی مستقیما ریشه ژنتیکی یا بیولوژیکی ندارد. با این حال خویشاوندان یا فرزندان افرادی که به افسردگی دچار هستند به احتمال بیشتری به آن مبتلا میشوند. عواملی که میتواند خطرآفرین طلقی شود تروما یا آسیب در کودکی و سن پایین و روانرنجورخویی به معنای عاطفه منفی است. عملکرد تحصیلی یا اجتماعی این بیماران از سنین کم مشخصا کمتر از همسن و سالان خود است و اختلالات خواب از سنین پایین نیز در بیماران دیده میشود.
دلیل افسردگی مداوم شامل موارد زیادی در کنار یکدیگر است و اختلالات همزمان در مبتلایان به این اختلال رایج هستند.
علائم افسردگی دیستایمی
افسردگی دیستایمی به عنوان شکل تحکیم شده از افسردگی مزمن شناخته میشود. دو نشانه اصلی برای تشخیصگذاری ضروری است: 1- خلق افسرده در بخش عمده روز، در اکثر روزها که هم توسط فرد گزارش میشود و هم از طرف اطرافیان قابل مشاهده است. 2- این خلق افسرده به مدت دو سال وجود دارد (یک سال برای کودکان)
بعد از بررسی وجود علائم اصلی، حداقل دو مورد از 6 مورد زیر باید وجود داشته باشد:
- کم اشتهایی یا پرخوری
- بیخوابی یا پرخوابی
- انرژی کم یا خستگی
- عزت نفس پایین
- تمرکز ضعیف یا مشکل در تصمیمگیری
- احساسات ناامیدی
علاوه بر وجود نشانههای ذکر شده، عدم وجود دوره مانیک یا هیپومانیک ضروری است. در صورت وجود دورههای مانیک یا هیپومانیک طی دو سال اخیر، تشخیص دوقطبی صحیح خواهد بود. علاوه بر این، عدم وجود جنون ادواری باید تایید شود. در صورت وجود نشانههای اختلال ادواری خو یا جنون ادواری مثل هذیان و توهم، اختلالات روان پریشی صحیح خواهند بود.
ویژگیهای رفتاری در افسردگی پایدار
اختلال افسردگی مداوم میتواند همراه با اختلالات زیادی به صورت همزمان وجود داشته باشد. علاوه بر این و فارغ از ویژگیهای اختلالات همراه، برخی ویژگیهای رفتاری میتوانند در بیماران مبتلا به اختلال افسرده خویی دیده شوند.
این ویژگیها میتوانند شامل ناراحتی اضطرابآور، ویژگیهای مالیخولیایی، همخوان با خلق یا ناهمخوان با خلق باشند. این اختلال میتواند به عنوان دنبالهای از افسردگی زایمان نیز به وجود آید.
در نهایت مهمترین ویژگی رفتاری در افسردگی دیستایمی، کمبود شدید انرژی و خستگی مفرط است. علاوه بر این، خلق افسرده از طرف اطرافیان به سادگی قابل مشاهده است. ناتوانی در تصمیمگیری نیز از عوامل دیگری است که میتواند توسط اطرافیان مورد توجه قرار گیرد.
چگونه این افسردگی را تشخیص دهیم
با توجه به طولانی مدت و نسبتا پنهان بودن این اختلال، وجود خلق افسرده به همراه خستگی و انرژی کم از علائمی است که جدی گرفتن آنها ضرری ندارد. مشاوره آنلاین افسردگی میتواند به شما کمک کند تا نگرانی خود درباره وجود این اختلال را برطرف کنید. متخصصین میتواند در تشخیص این اختلال به شما کمک کنند.
تشخیص PDD
از آنجایی که بخشی از نشانههای اصلی PDD یا اختلال افسرده خویی فیزیکی و در مورد خستگی و انرژی است. اولین بررسیهای متخصص میتواند شامل معاینه فیزیکی و آزمایش خون باشد. آزمایش خون شرایط پزشکی مختلف که ممکن است منجر به احساس افسردگی شده باشد را بررسی میکند.
پس از حذف بیماری پزشکی از احتمالات، متخصص با بررسی روانشناختی افکار، احساسات و شاید خوابهای شما میتواند تشخیصی برای شما داشته باشد.
درمان افسردگی پایدار یا PDD
درمان اصلی اختلال افسردگی پایدار یا افسرده خویی، رواندرمانی است. انواع رواندرمانی به تشخیص متخصص و بر اساس نیازهای شما طی جلسات مختلف پیش خواهند رفت و در صورت نیاز، درمان دارویی یا درمانهای پیچیدهتر میتواند به برنامه درمانی شما اضافه شود. البته برای کودکان و نوجوانان از دارودرمانی استفاده نخواهد شد.
دارودرمانی افسردگی مداوم شامل سه دسته مختلف از داروها میشود که انتخاب بین آنها به شدت علائم، واکنش بدن شما به دارو و قدرت آنها بستگی دارد. بازجذب کنندههای سروتنین (SSRI)، ضدافسردگیهای سه حلقهای (TCA) و بازجذب کنندههای نوراپی نفرین (SNRI) داروهای مورد استفاده برای درمان افسرده خویی هستند.
درمان های جانبی و نکات کمک کننده
علاوه بر رواندرمانی و دارودرمانی روشهای دیگری برای درمان افسرده خویی وجود دارند که شما میتوانید در خانه با کمک عزیزان خود از آنها بهره ببرید. فراموش نکنید که استفاده از درمانهای جانبی به معنای عدم نیاز به درمان نیست و این روشها در کنار درمان اصلی سودمند خواهند بود.
- آگاهی بخشی: جمع آوری اطلاعات درباره اختلال خود و ویژگیهایی که میتواند داشته باشد و در مجموع تاثیری که بر شما و زندگیتان میگذارد، میتواند به شما کمک کنید تا بهتر با آن مقابله کنید.
- خودمراقبتی: مراقبت از خود شامل فعالیتهای ساده اما ضروری مثل سروقت غذاخوردن و نپریدن از وعدههای غذایی، فعالیت جسمی مناسب، صحبت کردن با دوستان و آشنایان و در مجموع حفظ ارتباطات اجتماعی به درمان سرعت خواهند بخشید.
- دوری از الکل و مخدر: الکل و مواد مخدر شاید در کوتاه مدت حس خوبی به شما بدهند، اما در بلند مدت و با سواستفاده تاثیرات منفی زیادی بر شما و بیماریتان دارند و بهترین واکنش به آن، دوری از آنها است. همچنین در صورتی که از دارودرمانی بهره میبرید به خاطر داشته باشید که مصرف داروهای ضدافسردگی با الکل بسیار خطرناک است.
- رژیم غذایی: یک رژیم غذایی سالم میتواند تاثیر زیادی بر میزان انرژی، کیفیت خواب و در نهایت سلامت کلی شما داشته باشد. برای اطلاعات بیشتر مقاله غذاهای مضر برای افسردگی را مطالعه کنید.
- آمادگی برای جلسات: برای حفظ عادت و شرکت منظم در جلسات، با یادداشت کردن نکاتی که میخواهید بیان کنید میتوانید برای جلسات آماده باشد.
- ژورنال: یک دفترچه خاطرات، ژورنال یا آلبوم عکس که بتوانید به شکلی دلخواه خود، احساسات و افکار خود را تخلیه کنید، میتواند کمک زیادی به دوری از عاطفه منفی داشته باشد.
- مراقبه و دوری از استرس: با یادگیری و امتحان کردن روشهای مختلف و متنوعی که برای کنترل استرس و اضطراب یا رسیدن به آرامش وجود دارد میتوانید تاثیر زیادی بر روان خود داشته باشید.
کلام آخر
اختلال افسردگی مداوم شکلی پایدار و تحکیم شده از افسردگی مزمن است که شروع زودهنگام و پنهانی دارد و معمولا قبل از 21 سالگی شروع میشود. عوامل ژنتیکی نقش کمتری نسبت به اختلالات افسردگی دیگر دارند اما تجارب و آسیبهای دوران کودکی نقش پررنگتری نسبت به انواع افسردگی دارند. رواندرمانی و دارودرمانی دو شکل اصلی از درمان آن است اما راهکار و نکات دیگری نیز ذکر شدند که میتوانند به درمان کمک کنند.
منابع: